অর্থ : ഒരാളെ വിളിക്കുന്നതിനായി ഉച്ചത്തില് പുറപ്പെടുവിക്കുന്ന ശബ്ദം.
উদাহরণ :
മുതലാളിയുടെ കൂവല് കേട്ടതും വേലക്കാരന് ഓടിയെത്തി.
সমার্থক : ഉച്ചത്തിലുള്ളവിളി, ഉറക്കെയുളളവിളി
অন্যান্য ভাষায় অনুবাদ :
অর্থ : പക്ഷികളുടെ മധുരമായ കൂജനം വിശേഷിച്ചും മയില്, കുയില്, കോഴി എന്നിവയുടെ.
উদাহরণ :
വസന്താഗമനത്തോടെ കുയിലിന്റെ കൂകല് കേള്ക്കാന് കഴിയും.
সমার্থক : കൂകല്
অন্যান্য ভাষায় অনুবাদ :