 |
distinction noun
অর্থ : A discrimination between things as different and distinct on the basis of their characteristics or attributes.
উদাহরণ :
It is necessary to make a distinction between love and infatuation.
সমার্থক : differentiation
অর্থ : High status importance owing to marked superiority.
উদাহরণ :
A scholar of great eminence.
সমার্থক : eminence, note, preeminence
অন্যান্য ভাষায় অনুবাদ :
വില, മൂല്യം മഹത്വം എന്നിവയുടെ ഏറ്റവും ഉയര്ന്ന അവസ്ഥ
ഇന്ന് അവന് അവന്റെ ഉയര്ച്ചയുടെ ഔന്ന്യത്യത്തില് ആണ്ഔന്നത്യം
অর্থ : A distinguishing difference between similar things or people.
উদাহরণ :
He learned the distinction between gold and lead.
অর্থ : An honor awarded to someone in recognition of achievement or superiority.
উদাহরণ :
She graduated with the highest distinction.
Distinction meaning in Bengali (Bangla).